Mniej płaczu, lepsze funkcjonowanie organizmu, ułatwienie karmienia piersią, tworzenie więzi….lista zalet noszenia jest bardzo długa i co najważniejsze jest potwierdzona naukowo.
Wiele z badań dotyczących noszenia ma swój początek w badaniach nad 'kangurkowaniem', szczególnym typem noszenia, które wykorzystuje kontakt opiekuna i maluszka 'skóra do skóry'.
Czym jest kangurkowanie?
Na całym świecie, około 4 milionów noworodków umiera w pierwszym miesiącu życia. Bardzo często jest to związane z wysokim ryzykiem infekcji i niedożywienia wynikających z niskiej wagi urodzeniowej i wcześniactwa. [1] Często regiony z wysoką umieralnością noworodków to te z ograniczonym dostępem do opieki medycznej - również obszary nierozwinięte ekonomicznie ze słabą infrastrukturą medyczną. Kangurkowanie rozwinęło się w Kolumbii w 1978 roku jako niskobudżetowa i efektywna alternatywa dla standardowej opieki szpitalnej przedwcześnie urodzonych dzieci i dzieci z niedowagą urodzeniową. [2] ponieważ do kangurkowania wystarczy tkany lub rozciągliwy materiał, którym otula się maluszka na klatce piersiowej opiekuna, jest to praktyczna, tania i skuteczna metoda zminimalizowania ryzyka śmierci noworodkowej na obszarach objętych takim ryzykiem. Ciało dorosłego staje się swoistym inkubatorem regulującym delikatną fizjologię maluszka.
Zalety kangurkowania
Oryginalna metoda koangurkowania wymagała nieustannego kontaktu skóra do skóry, specjalnego karmienia i monitoringu - taka kombinacja daje najlepszy efekt. Wiele badań przeprowadzonych w krajach zachodnich opisuje kangurkowanie jako kontakt skóra do skóry trwający kilka godzin dziennie. [3] Losowe badania kontrolne - złoty standard badań naukowych - wskazują, że kontakt skóra do skóry poprawia funkcjonowanie organizmu noworodków (stabilizuje częstotliwość pracy serca, oddychanie, temperaturę ciała) [4], samopoczucie (np. poprawia cykle snu, ogranicza płacz), [5] oraz rozwój społeczno-poznawczy (np. pozytywnie wpływa na komunikację i tworzenie więzi z opiekunem).[6] Mimo, że większość badań skupiała się na pierwszych tygodniach lub miesiącach po porodzie, efekty kongurkowania okazały się być długotrwałe. Jedno z przeprowadzonych badań śledziło rozwój dzieci od urodzenia do wieku 10 lat i wykazało, że noworodki, które były kangurkowane po urodzeniu miały zwiększone szanse na poprawę funkcji wykonawczych w wieku 10 lat.[7]
Skąd takie rezultaty?
Biorąc pod uwagę post-natalny rozwój sensoryczny jasne jest, że fizyczny kontakt skóra do skóry jest najbardziej zbawienny dla noworodków. Rozwój zmysłu dotyku poprzedza rozwój wzroku i słuchu, więc nadmierna stymulacja wzrokowo-słuchowa zbyt wcześnie może zakłócać rozwój systemu czuciowego. [8] Stymulacja dotykowa wspomaga rozwój organizmu, dojrzałości fizjologicznej i uwagi u noworodków i wcześniaków.[9]
Kangurkowanie nie jest tylko dla dzieci z grupy ryzyka. Bliskość jest cenna na każdym etapie rozwoju, Zachęcamy do czytania naszych artykułów na blogu!
Ten artykuł napisała Magister Emily E. Little.
Emily jest doktorantką wydziału psychologii rozwojowej na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego. Jej badania skupiają się na społecznych mechanizmach leżących u podstaw filozofii noszenia dzieci, między innymi w jaki sposób zwiększony kontakt fizyczny matki i dziecka wpływa na responsywność matki. Program jej badań szerzej analizuje zapośredniczoną kulturowo komunikację matka-noworodek, zebrała dane dotyczące wczesnej nauki w Vanuatu, przejawianie uczuć u noworodków w Boliwii, oraz zachowań dotyczących karmienia piersią w Gwatemali. Emily specjalizuje się równiez w antropologii.
1 Lawn JE, Cousens S, Zupan J; Lancet Neonatal Survival Steering Team. 4 million neonatal deaths: when? Where? Why? Lancet. 2005;365(9462): 891–900
2 Whitelaw, A., & Sleath, K. (1985). MYTH OF THE MARSUPIAL MOTHER: HOME CARE OF VERY LOW BIRTH WEIGHT BABIES IN BOGOTA, COLOMBIA. The Lancet,325(8439), 1206-1208. doi:10.1016/s0140-6736(85)92877-6
[3] Boundy, E. O., Dastjerdi, R., Spiegelman, D., Fawzi, W. W., Missmer, S. A., Lieberman, E., … Chan, G. J. (2015). Kangaroo Mother Care and Neonatal Outcomes: A Meta-analysis.PEDIATRICS, 137(1), x-16. doi:10.1542/peds.2015-2238
4 Bergman, N. H., Linley, L., & Fawcus, S. (2004). Randomized controlled trial of skin-to-skin contact from birth versus conventional incubator for physiological stabilization in 1200- to 2199-gram newborns. Acta Paediatrica, 93(6), 779-785. doi:10.1111/j.1651-2227.2004.tb03018.x
5 Whitelaw, A., Heisterkamp, G., Sleath, K., Acolet, D., & Richards, M. (1988). Skin to skin contact for very low birthweight infants and their mothers. Archives of Disease in Childhood, 63(11), 1377-1381. doi:10.1136/adc.63.11.1377
6 Feldman, R., Eidelman, A. I., Sirota, L., & Weller, A. (2002). Comparison of Skin-to-Skin (Kangaroo) and Traditional Care: Parenting Outcomes and Preterm Infant Development. PEDIATRICS, 110(1), 16-26. doi:10.1542/peds.110.1.16
7 Feldman, R., Rosenthal, Z., & Eidelman, A. I. (2014). Maternal-Preterm Skin-to-Skin Contact Enhances Child Physiologic Organization and Cognitive Control Across the First 10 Years of Life. Biological Psychiatry, 75(1), 56-64. doi:10.1016/j.biopsych.2013.08.012
8 Kathleen Philbin, M., Ballweg, D. D., & Gray, L. (1994). The effect of an intensive care unit sound environment on the development of habituation in healthy avian neonates. Dev. Psychobiol, 27(1), 11-21. doi:10.1002/dev.420270103
9 FIELD, T. (1995). Massage Therapy for Infants and Children. Journal of Developmental & Behavioral Pediatrics, 16(2), 105???111. doi:10.1097/00004703-199504000-00008